U-64 (1939)

Ten artykuł dotyczy okrętu podwodnego U-64 z 1939 roku. Zobacz też: inne okręty o tej samej lub podobnej nazwie.

U-64

Klasa	okręt podwodny
Typ	IX B
Historia
Stocznia	AG Weser, Brema
Położenie stępki	15 grudnia 1938
Wodowanie	20 września 1939
Kriegsmarine
Wejście do służby	16 grudnia 1939
Zatopiony	13 kwietnia 1940
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu	1051 ton 1178 ton
Długość	76,5 metra
Szerokość	6,76 metra
Zanurzenie maksymalne	200 metrów
Napęd
2 silniki wysokoprężne MAN, 4400 KM 2 silniki elektryczne SSW, 1000 KM
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu	18,2 węzła 7,3 węzła
Zasięg	na powierzchni 12 200 Mm przy 10 w. w zanurzeniu 64 Mm przy 4 w.
Uzbrojenie
1 działo kal. 105 mm 1 działo plot. kal. 37 mm 1 działko plot. kal. 20 mm
Wyrzutnie torpedowe	6 (4 dziobowe, 2 rufowe) kal. 533 mm
Załoga	48 oficerów i marynarzy

U-64 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu IX B z okresu II wojny światowej. Okręt został zamówiony przez Kriegsmarine 16 lipca 1937 roku w ramach niemieckiego planu rozbudowy floty znanego jako plan Z. Stępkę jednostki położono w stoczni AG Weser w Bremie 15 grudnia 1938 roku. Zwodowano go 20 września, a wcielono do służby 16 grudnia 1939 roku. Pierwszym dowódcą został Kapitänleutnant Georg-Wilhelm Schulz.

U-64 miał bardzo krótką służbę – odbył zaledwie jeden, ośmiodniowy patrol i nie osiągnął żadnych sukcesów. 13 kwietnia 1940 roku, w trakcie walk w Norwegii, został wykryty przez załogę brytyjskiego wodnosamolotu Fairey Swordfish z pancernika „Warspite” i zatopiony w wyniku ataku bombowego. Ośmiu członków jego załogi zginęło.